Hike, raft & camp in de Ardennen

Vrij weekend of vrije zondag? Er zit een goed avontuur in elke 24 of 12 uur. Waterstanden en proviand checken. Wekker om 5u45. Vertrek richting de voet van het kasteel van Bouillon, de watervallen van Coo of een andere rivieroever, afhankelijk van het debiet. Klaar voor een 30tal kilometers hike & raft in de mistige Ardeense valleien. Want je weet het: eerst water, de rest komt later.

WEEKEND BLUES

Meer dan 4 jaar geleden deden mijn all-time bubbel buddy en ik onszelf een paar opblaasbubbels cadeau. Een stevige investering voor mijn 30ste verjaardag. Want deze bootjes worden gemaakt om de wildste watertjes te doorkruisen, in extreme omstandigheden. En kameraad Katrien, die werd er vakkundig bijgelapt. Al had ik nu ook niet zoveel overredingskracht nodig...

Return on investment: urenlange pret, wherever, whatever the weather. Van 'Chateau Chasse' in de Franse Alpen tot Loch Ietsiepietsie in de Schotse Highlands en een bergmeer in Snowdonia... Oh, the fun we've had!

STAYCATION

In eigen land zijn de Ourthe, Semois, Warche & Amblève m'n lievelingsrivieren. Hike. Raft. Hike. Een reiger links, een kabbelingske rechts. De zon op kop, een reisvriend voorop. Een paar uur puur natuur, middenin de bossen. Je leert je omgeving van een hele andere kant kennen en zet alle zintuigen weer even op scherp. Een 'staycation', saai en voorspelbaar? Think again.

Wij hadden geen lockdown nodig om het avontuur in eigen land te ervaren of te evenaren. 's Winters gingen we al vaker kerstcrossen in de bossen. Na zo'n weekend voel je je helemaal heropgeladen.

TRIP #1 DE WILDE SEMOISVALLEI - 12u

OPLBLAASBOTEN EN LUCHTKASTELEN

We arriveren al vroeg aan de voet van het kasteel in Bouillon. Parkeren, andere kleren, rugzak omgespen en gaan! Klaar voor een hike van een 12tal kilometer stroomopwaarts, richting Dohan. Het vertrekpunt van onze rafttrip door de Semoisvallei.

TRAIL WALKS

Rippelstippel. We wandelen op stafkaart en kompas. Als je thuis zelf een route wil uitstippelen, maar geen stafkaart hebt is TopoMapViewer een geweldige tool. Koud hebben we 't alvast niet meer, na de eerste pittige klim... That view, though.

Een mistig sparrenbos en metershoge droge varens. Jurrasic vibe much! Veel meer is er niet nodig om je even in Scandinavië te wanen. Ons een weg door de Waalse beuken- en sparrenbossen banen met peddel en reddingsvest? Kunnen we.

OH, DENNENBOOM

We wandelen door wilde bossen, en door aangelegde rijen van grote en kleine sparrenbomen. Want wist je dat de populaire Nordmannspar sinds enkele jaren ook in onze eigen Ardennen wordt gekweekt? De Belgische Ardennen vormen met een ideale groeiplaats voor de geliefde kerstboom. De eerste commerciële kerstboomaanplantingen werden er in 1945 opgezet. De jonge boompjes werden gezaaid en gekweekt op vruchtbare Vlaamse bodem, om na 4 jaar overgeplant te worden op de kweekvelden honderden kilometers verder, waar everzwijnen, reeën en herten renden onder de reuzen.

Met de rewilding projecten verdwijnt de den en de spar stilaan opnieuw uit de beschermde natuurgebieden. Commercieel zit de soort dan weer in opmars... Zo worden er in ons land naar schatting 1 miljoen per jaar verkocht 😯

WILD PADDLE

We wandelen op stafkaart en kompas en komen meer dan twee uur lang niemand tegen. Het absolute voordeel van eigen uitstippelwerk. Na een pittige hike van 12tal kilometer vinden we de perfecte instapspot aan de Semoisoever.

Het is intussen middag. Tijd voor dat thermoske koffie en een snelle hap/wrap. We blazen de boten op, een beetje stroomafwaarts van het dorpje Dohan. En dan trekken we eindelijk goed ingeduffeld het water op. Wind en wollen muts op kop. Teva's over onze drysuitsokken. Sexy times, zoveel is zeker. Daar trekken wij ons gelukkig niets van aan: en gaan!

KLOPJACHT

Maar voor de onbetreden paden kiezen heeft ook zo z'n gevaren. Zoals plots omsingeld worden door een vijftiental jachthonden en hun al even dolgedraaide jagers. Al checkten we de jachtgebieden ruim op voorhand, echt zeker ben je blijkbaar nooit. We praten hardop nonsens tegen elkaar, alsof ons leven er vanaf hangt en zijn blij dat tenminste één van onze bootjes een felblauwe kleur heeft. Vlak achter mij springen twee jachthonden de rivier in, maar die ben ik gelukkig te slim af. Alertheidsmodus: check.

Hier kwamen we goed weg. Al snap ik eerlijk gezegd niet zoveel meer van de moderne jacht. Een heel gebied ontoegankelijk verklaren voor wandelaars, met quads aanrijden, en dan zelf met hond en macht in fluo-oranje jassen het 'net' dichten... Ik heb bijzonder veel respect voor de 'outdoor skill' an sich, maar de manier waarop doet ons toch wel erg fronsen...

SJEES FACE

Gelukkig worden we ook getrakteerd op de ongelofelijk mooie kant van diezelfde wildernis. IJsvogeltjes. Witte en grijze reigers. Beversporen. Wild everzwijngebrul. We zeggen het véél onderweg: hoe belachelijk schoon het is, ons eigen land. Hoe makkelijk het is, om je in een vingerknip zo ver weg te voelen.

Een paar uur later komen we via het water aan in Bouillon. We weten de dam te vermijden en glijden net voor de avond valt het water uit. Afdrogen en wegwezen. Doodop, maar mentaal heropgeladen. A day well spent.

TRIP #2 DE AMBLEVE

WERELDERFGOED & COO

Een nieuwe ochtend, een nieuw avontuur. Dit keer vertrekken we te voet aan het December 44 Museum - Battle of the Bulge. Een tank links, wapperende Amerikaanse vlag rechts. Dat treft, op de vooravond van de Amerikaanse verkiezingen waar mentale oorlogsvoering niet veraf lijkt.

We wandelen een vijftal kilometer heen langs grindwegels parallel met de Amblève, tot we de watervallen van Coo bereiken.

Daar herhalen we ons lievelingsritueel - we blazen de boel op - en brengen we alles in gereedheid voor een korte afvaart van een tweetal uur. Het is koud, maar de zon zorgt voor perfecte omstandigheden. Al staat het debiet zelfs nu nog nét te laag, waardoor we nu en dan eens een flinke tik tegen de billen krijgen van een Ardeense steen. Buikspieren opspannen, kont in de lucht en hopen op een behouden duikvlucht!

DISCLAIMER

OPBLAASTOERIST

Op eigen houtje een rivier betreden is niet hetzelfde als een zomers kajaktochtje op de Lesse via een lokale organisatie. Er zijn heel wat regels waar je jezelf aan moet houden. En de debieten kunnen in de winter helemaal anders uitpakken, en dus gevaarlijker zijn. De lokale autoriteiten worden - terecht - strenger, aangezien het ook drukker wordt op de rivieren. Zelf zijn we hier al een vijftal jaar mee bezig.

• Sluit je aan bij een kajak/kanoclub en vaar met de sticker.
• Draag een reddingsvest en heb je lidkaart op zak. Laat je best ook verzekeren.
• Check de waterstanden van de rivieren. Onder een wettelijk debiet (dat verschilt per rivier) is het verboden te varen.
• Check de jachtkalender. Het is verboden te varen op rivieren aansluitend op tijdelijk jachtgebied. Wie betrapt wordt, riskeert een pv en een fikse boete... of een kogel in de billen ;-)
• Zorg voor aangepaste kledij. Het water is koud, en als je in de winter nog een paar uur met een kletsnat pak moet doorvaren, kan je snel onderkoeld geraken.
• Leave nothing but footprints: respecteer de stilte, natuur en kwetsbare gebieden. Je vaart vaak door broedgebied of langs beverburchten, waar wandelaars geen toegang tot hebben.
• Staat het waterpeil te laag? Dan is het perfect winterwandelweer!

En dus: bezint, eer ge begint! Wie vaart deed vaak elders al wat outdoor of wildwaterervaring op, en spendeert best wat tijd aan het opzoeken van routes of lokale omstandigheden. Onze community is de max en houdt het voor elkaar veilig en plezant. We willen de autoriteiten absoluut niet tegen de schenen schoppen en hebben respect voor de natuur.

DEN BOS IN, HET DAK OP

Overnachten kan in de tent, in een cabane in de buurt... of op het dak. Wie het gewend is om zelfvoorzienend te reizen, hoeft zich weinig aan te passen in lockdowntijd. Vriesnacht of niet: snel het daktentje openklappen na een dag op pad. Home, wherever. Yololo and a bottle of rum.

Waar staat die voor trouwens, die 'stay' in staycation? Ge moest al weg zijn.